Późnobarokowy kościół parafialny w Starym Zagórzu, zbudowany w drugiej ćwierci XVIII wieku, przypuszczalnie z wykorzystaniem murów wspomnianej gotyckiej kaplicy, to budowla jednonawowa, z przedsionkiem i zakrystią. Kościół wzniesiony jest z kamienia i pokryty tynkiem.

Nawa główna, o rzucie prostokątnym, jest trójprzęsłowa, a łukowe barokowe sklepienie opiera się na ścianach. Przy dość krótkim prezbiterium znajduje się zakrystia; kiedyś na piętrze była dawna loża kolatorska. W fasadzie kościoła, w niszach, stoją rzeźby św. św. Piotra i Pawła; pomiędzy nimi umieszczona jest pamiątkowa tablica.

Już od drzwi wejściowych zwraca uwagę barokowy ołtarz główny, zwieńczony figurą przedstawiającą scenę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Po bokach ołtarza stoją figury św. Piotra i św. Pawła oraz dwie postaci alegoryczne. W ołtarzu główny znajduje się największy skarb zagórskiej świątyni – łaskami słynący późnogotycki obraz Zwiastowania Najświętszej Marii Pannie.